Als klein ventje gingen we in de jaren ’80 vaak naar de Eifel en Moezel tijdens onze zomervakantie. Het was de tijd van wegenkaarten waarop de vouwen er al snel als littekens in stonden, ANWB-boekjes en stapels folders die we bij het VVV-kantoortje in het dorp wisten te scoren. Google Maps? Bestond niet. Online reviews? Geen idee. Het enige kompas dat ik had, was mijn vader die met z’n wijsvinger over de kaart trok en zei: “Daar gaan we vandaag heen!”

 

Na ruim 20 jaar afwezigheid, besloten wij in 2009 voor het eerst met ons gezin weer naar de Eifel op vakantie te gaan. Tussen die analoge wereld uit de jaren 80 en het digitale tijdperk zat een enorme sprong. In 2009 begon internet echt zijn werk te doen. Thuis zocht ik wandelroutes, hotels en dagtripjes op, printte ik alles uit en stopte het in een map. Superhandig, maar nog steeds heel fysiek. Geen wifi in de auto, geen pushberichten, gewoon pure voorpret aan de eettafel. Het voelde al als een luxe dat je vóór vertrek precies wist wat je kon verwachten.

 

Vanaf 2010 kon ik ook via mijn telefoon online, al ging dat nog langzaam en soms haperend. 3G was toen het nieuwe toverwoord, maar eerlijk gezegd stond ik vaker te wachten tot een pagina laadde dan dat ik er daadwerkelijk iets aan had. Toch voelde het als magie: vanaf mijn vakantieadres even checken wat de openingstijden waren, hoeveel een ticket kostte, of het adres van dat dierentuintje opzoeken. Dat waren de eerste stapjes naar altijd en overal toegang tot informatie. We wisten toen nog niet beter.

 

Facebook was in de vroege jaren 2010 vooral een digitaal fotoboek voor familie en vrienden. Met voor iedereen dezelfde boodschap: kijk ons het eens naar ons zin hebben. Vrij snel daarna kwam Instagram, met filters die van je vakantiefoto’s in één klik kunstwerken maakten. Wat later kwam ook Snapchat, met verdwijnende foto’s en korte verhalen. Nieuwere platforms zoals TikTok kwamen nog wat later, rond 2016–2017, maar veranderden het spel volledig: korte, pakkende video’s die de sfeer van een plek in seconden vangen.

 

 

Influencers en regiomarketing

Rond diezelfde tijd ontstond de influencer-cultuur: mensen die hun reiservaringen deelden met duizenden volgers. Lokale ondernemers en toerismebureaus ontdekten dat zij perfecte ambassadeurs waren. Zo werd de Eifel niet alleen gepromoot via folders en websites, maar ook via persoonlijke verhalen, foto’s en filmpjes die veel authentieker aanvoelden. Ik heb zelf uren doorgebracht in Facebookgroepen over de Eifel en Moezel, waar tips, ervaringen en verborgen parels gretig werden gedeeld. 

 

 

Afgelopen vakantie & mijn AI-ervaring

Een week voor vertrek vroeg ik me af wat een chatbot mij nog zou kunnen vertellen over de Eifel en Moezel. Ik besloot het gewoon te proberen – en wauw, wat een ontdekking! In één klap had ik een digitale reisleider in mijn broekzak: dagtrips en routes die ik nog niet ontdekt had, restaurantjes, achtergrondinformatie, je noemt het maar op. Alles zonder printer of papieren gids. Handig? Zeker. Inspirerend? Absoluut.

 

Tijdens de vakantie maakte ik er regelmatig gebruik van. Onderweg checkte ik openingstijden, vroeg ik om suggesties voor lunchplekjes, goede koffiepunten of een leuk ijszaakje. Ik gebruikte AI om stukjes tekst te vertalen, foto’s automatisch te verbeteren, nieuwe wandelroutes te ontdekken in Luxemburg-Stad en Frankfurt. Het voelde alsof ik een reisgenoot had die altijd meedacht, vooruit dacht en nooit moe werd.